آشنایی با اعضای ستاد فرمان هشت ماده ای امام خمینی

آشنایی با اعضای ستاد فرمان هشت ماده­ای

امام خمینی

محمد رجائی نژاد

مقدمه

سیره نظری و عملی امام خمینی نسبت به قانون و قانونگرائی، چه در دوران مبارزات و چه پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی بر محور حفظ فضیلت، عزت و کرامت انسانی و عدم تجاوز حکومت و عوامل آن بر حریم خصوصی آحاد مردم بود. لذا در طول حیات خویش بارها در سخنرانی ها و پیامها و فرامین مختلف بر آن تأکید نموده و رهنمودهای لازم را ارائه کرده اند. از جمله آنها، فرمان هشت ماده ای است که به لحاظ محتوایی و با توجه به پیگیری و تأکید ایشان بر اجرائی شدن آن، می توان آن را نخستین پیام حقوق بشر و شهروندی پس از انقلاب اسلامی دانست که تمام وجوه کرامت و عزت انسانی را در برمی گیرد.

فرمانی که در بیست و چهارم آذرماه 1361 صادر شده، ولی با گذشت بیش از سه دهه از آن هنوز زنده و نیازمند توجه و تحلیل و عمل می باشد. پیامی که نگاهی همه جانبه داشته و خطاب به همه سران و مسئولان نظام، به ویژه قوه قضائیه و همه ارگان های اجرایی صادر شده و تأکیدی قاطع بر قانونگرائی و حفظ اصول قانون اساسی و حقوق شهروندی است.

زمینه ها و علل صدور چنین فرمانی خود نیازمند بررسی و تحلیل مستقلی است، اما به جرأت می توان گفت؛ برخی عملکردهای افراطی و دخالت حکومت و نهادهای تازه تأسیس حکومتی در حریم خصوصی شهروندان از عمده عوامل آن بود. امام خمینی در واکنش به گزارش هایی که در این موضوع به ایشان رسید، با این که کشور در وضعیت ویژه جنگی، تحریم همه جانبه دشمنان قرار داشت و گروه های مخالف و معاند و خانه های تیمی و جاسوسی که گاه مسلح هم بودند، فعال بوده و حمایت و کمک خارجی دریافت می کردند، این فرمان را صادر کردند.

حضرت امام در ابتدای این فرمان فرموده اند: «در تعقیب تذکر به لزوم اسلامی نمودن تمام ارگان های دولتی به ویژه دستگاه های قضایی و لزوم جانشین نمودن احکام الله در نظام جمهوری اسلامی به جای احکام طاغوتی رژیم جبار سابق، تذکراتی به جمیع متصدیان امور داده می شود. امید است... با تسریع در عمل، این تذکرات را مورد توجه قرار دهند.»

اموری را که حضرت امام در این فرمان مورد توجه قرار داده‌اند، به طور خلاصه عبارت از:

1 ـ تهیه قوانین شرعی و تصویب و ابلاغ آنها با دقت و سرعت لازم و در اولویت قرار دادن قوانین مربوط به مسائل قضایی که مورد ابتلای عموم است.

2 ـ دوری از اشکال تراشی های جاهلانه و معیار قرار دادن حال فعلی اشخاص در رسیدگی به صلاحیت افراد.

3 ـ صدور احکام اسلامی با استقلال و قدرت و بدون ملاحظه از هیچ مقامی.

4 ـ ممنوعیت ارگان های حکومتی در رفتار غیراسلامی با مردم.

5 ـ ممنوعیت توقیف و احضار بدون حکم قاضی هرچند به مدت کوتاه. چنین عملی جرم و موجب تعزیر شرعی خواهد بود.

6 ـ ممنوعیت دخل و تصرف و توقیف و مصادره اموال منقول و غیرمنقول افراد بدون حکم حاکم شرع آن هم پس از بررسی دقیق و ثبوت حکم از نظر شرعی.

7 ـ ممنوعیت ورود به خانه یا مغازه یا محل کار اشخاص بدون اذن صاحب آنها.

8 ـ ممنوعیت جلب، تعقیب، مراقبت، اهانت و اعمال غیرانسانی- اسلامی نسبت به دیگری به نام کشف جرم یا ارتکاب گناه.

9 ـ گوش کردن به تلفن یا نوار ضبط صوت دیگری به نام کشف جرم یا کشف مرکز گناه.

10 ـ شنود گذاشتن و تجسس از گناهان و دنبال اسرار دیگران بودن برای کشف گناه و جرم، هرچند گناه بزرگ باشد.

11 ـ فاش کردن اسرار دیگران حتی برای یک نفر.

در بندی دیگر، حضرت امام، آیت الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی (رئیس دیوانعالی کشور وقت) و آقای مهندس میرحسین موسوی (نخست وزیر وقت) را موظف نمودند تا از امور مذکور با سرعت و قاطعیت جلوگیری نمایند.

حضرت امام بعد از برشمردن موارد فوق درانتهای پیام خود بار دیگر تأکید می کنند: «قابل قبول نیست که به اسم انقلاب و انقلابی بودن به کسی ظلم شود.»

ایشان در این فرمان نزدیک به بیست مورد از حقوق شهروندی را در رابطه با شهروندان مورد توجه و اشاره قرار داده و بر لازم الاجرا بودن آن تأکید ورزیده اند. البته در همان زمان، متعاقب فرمان، ستادی از جانب حضرت امام، متشکل از آیت الله موسوی اردبیلی، مهندس میرحسین موسوی، آیت الله امامی کاشانی (رئیس دیوان عدالت اداری وقت)، حجت الاسلام والمسلمین علی اکبر ناطق نوری (وزیر کشور وقت)، حجت الاسلام والمسلمین سید مصطفی محقق داماد (رئیس بازرسی کل وقت کشور) و مهندس غلامرضاآقازاده (وزیر مشاور وقت) برای پیگیری مواد هشت گانه فوق تشکیل شد.

در ادامه پیگیریها، آیت الله اردبیلی به حضرت امام پیشنهاد می دهند، آیت الله سید جعفر کریمی به عنوان قاضی رسیدگی به موارد تخلف بعضی قضات منصوب شوند که حضرت امام، ضمن پذیرش آن طی حکمی وی را به ریاست محکمه قضات منصوب می نمایند.

در این نوشتار جهت آشنایی بهتر و بیشتر با اعضای ستاد فرمان 8 ماده­ای امام خمینی به صورت گذرا به معرفی آنها می پردازیم.

1 ـ آیت الله العظمی سید عبدالکریم موسوی اردبیلی

آیت الله‏ موسوی اردبیلی، همزمان با سال روز میلاد امام علی (ع)، (سحرگاه13 رجب 1344 ق)، 8 بهمن 1304ش، در شهر اردبیل چشم به جهان گشود. پدر ایشان روحانی بزرگوار مرحوم سید عبدالرحیم بود. تحصیلات خود را از 6 سالگی با ورود به مکتب خانه آغاز کردند. در سال 1319 ش، به قصد ادامه تحصیل دروس حوزوی وارد مدرسه علمیه ملاابراهیم اردبیل شد. اواخر شهریور 1322ش، به شهر قم مهاجرت نموده و از محضر اساتیدی چون: آیات عظام؛ سید محمّدرضا گلپایگانی،‏ حاج سید احمد خونساری، حاج شیخ مرتضی حائری، سید محمدباقر سلطانی طباطبایی، حاج میرزا مهدی مازندرانی (در منظومه) و آیت الله سید محمدحسین طباطبایی (در اسفار) بهره مند شدند. ایشان در16  آبان 1324 ش، جهت تکمیل و تقویت علوم حوزوی عازم نجف شده و مدت دو سال در دروس اساتید بزرگ حوزه در آن روزگار شرکت کردند.

آیت الله اردبیلی ضمن اشتغال به تحصیل و تدریس و فعالیت های علمی و فرهنگی، فعالیت های سیاسی نیز داشتند. در دوران تبعید حضرت امام، ضمن ادامه فعالیت های سیاسی و اجتماعی با کسب رهنمود از امام، با توجه به تفکرات الحادی که در آن زمان در ایران شایع و رایج بود، ضرورت تأسیس مرکزی جهت برگزاری جلسات سخنرانی، کلاس های تبیین و بررسی معارف دینی و مسائل عقیدتی و فرهنگی را احساس کرده و به همین منظور، مسجد و کانون توحید را تشکیل داد.

پس از پیروزی انقلاب نیز در طی یازده سال اول انقلاب، اشتغالات علمی و فرهنگی معظم له روند و وضع دیگری پیدا کرد. از جمله اشتغالات جدید ایشان، تدوین قوانین کیفری، جزائی و حقوقی دادگستری و انطباق آنها با موازین شرع و فقه اسلامی بود. همچنین راهنمائی و استخراج احکام شرعی مسائل مستحدثه قضائی، از دیگر اشتغالات مهم ایشان بود. بحث و بررسی علمی و فقهی، پیرامون مسائل مهم اقتصادی از قبیل امور بانکی و پولی، معاملات جاری کشور، نظام اقتصادی حاکم بر آن و... از دیگر فعالیت های علمی ایشان بود.

علاوه بر اشتغالات علمی، فعالیت ها و مسئولیت های دیگری نیز پس از انقلاب داشتند. از جمله:

1 ـ از بنیان گذراران جامعه روحانیت مبارز بودند.

2 ـ از اعضای اصلی شورای انقلاب بود.

3 ـ از مؤسسین حزب جمهوری اسلامی بود.

4 ـ عضو و رئیس کمیته رسیدگی به وضع کارگران با حکم حضرت امام؛ 28 بهمن 1357

5 ـ مسئول رسیدگی به مشکلات مناطق آذربایجان با حکم حضرت امام؛ 31 تیر 1358

6 ـ دادستان کل کشور با حکم حضرت امام؛ 14 اسفند 1358

7 ـ ریاست دیوان عالی کشور با حکم حضرت امام؛ 8 تیر 1360

8 ـ عضو ستاد پیگیری فرمان 8 ماده­ای با حکم حضرت امام؛ 4 دی 1361

9 ـ عضو ستاد اصلاح امور زندان ها با حکم حضرت امام؛ 2 خرداد 1362

10 ـ اخذ حکم مجدد از حضرت امام برای ادامه پیگیری فرمان 8 ماده­ای؛ 10 خرداد 1362

11 ـ عضو هیأت مؤسس حوزه علمیه خواهران (جامعه الزهراء) با حکم حضرت امام؛ 31 مرداد 1363

12ـ عضو هیأت رسیدگی به مصرف اموال مجهول المالک با حکم حضرت امام؛ 23 دی 1365

13 ـ مسئول صدور اجرای احکام پرونده های اعدامی از طرف حضرت امام؛ 23 آبان 1366

14 ـ عضو هیأت تشکیل مجمع تشخیص مصلحت نظام با حکم حضرت امام؛ 17 بهمن 1366

15 ـ عضو گروه بازنگری و تدوین متمم قانون اساسی با حکم حضرت امام؛ 4 اردیبهشت 1368

آیت الله موسوی اردبیلی پس از رحلت حضرت امام، با استعفا از مشاغل اجرائی، در شهریور 1368 به قم هجرت کرده و همزمان با تدریس خارج فقه و تربیت طلاب، دانشگاه مفید را فعال نمود و در حال حاضر نیز از مراجع تقلید شیعه شناخته می شود.

2 ـ آیت الله محمد امامی کاشانی

آیت الله محمد امامی کاشانی در سال 1310 ش، در خانواده مذهبی در کاشان به دنیا آمد. وی مقدمات علوم دینی را در کاشان شروع کرد و مقداری از سطح را در حوزه کاشان فراگرفت و برای تکمیل دروس حوزه به قم رفته و سالها از دروس خارج آیات عظام: بروجردی، محقق داماد، امام خمینی، علامه طباطبایی و... بهره گرفت.

ایشان در دوران تبعید حضرت امام با ایشان ارتباط داشته و در سال 1349 اجازه وجوهات گرفته­اند. آیت الله امامی کاشانی در سالهای خفقان در راه سازماندهی مبارزات مردم به رهبری حضرت امام‌ تلاش های بسیاری انجام داد و در این مسیر بارها دستگیر و در سال 1355 به شهرستان گنبد کاووس، تبعید شد.

وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ضمن فعالیت های علمی در مدرسه عالی شهید مطهری تهران و تدریس و تربیت طلاب، در مسئولیت های مختلف انجام وظیفه کرده و در راستای اهداف نظام و امام از هیچ کوششی دریغ نکردند.

مسئولیت و فعالیت های پس از پیروزی انقلاب اسلامی:

1 ـ ناظر و مسئول مدرسه و مسجد سپهسالار (شهید مطهری) تهران با حکم حضرت امام؛ 29 بهمن 1357

2 ـ نخستین نماینده حضرت امام در شهربانی کل کشور با حکم امام؛ 28 خرداد 1359

3 ـ مأمور تشکیل شورای عالی تبلیغات اسلامی و عضویت در آن با موافقت حضرت امام؛ 25 بهمن 1359

4 ـ ریاست دیوان عدالت اداری کشور 1361

5 ـ عضو ستاد پیگیری فرمان 8 ماده ای با حکم حضرت امام؛ 4 دی 1361

6 ـ تولیت مدرسه و مسجد شهید مطهری با حکم حضرت امام؛ 12 دی 1361

7 ـ عضو فقهای شورای نگهبان با حکم حضرت امام؛ 11 تیر 1362

8 ـ عضو گروه بازنگری و تدوین متمم قانون اساسی با حکم حضرت امام؛ 4 اردیبهشت 1368

آیت الله امامی کاشانی در حال حاضر یکی از ائمه جمعه موقت تهران و از اعضاء مجلس خبرگان رهبری از استان تهران است.

3 ـ حجت الاسلام والمسلمین علی اکبر ناطق نوری

حجت الاسلام والمسلمین علی اکبر نوری جمشیدی معروف به ناطق نوری در تیر ماه 1322ش، در یکی از روستاهای توابع شهرستان نور استان مازندران، در خانواده ای روحانی به دنیا آمد. پدرش حاج شیخ ابوالقاسم از روحانیون مبارزی بود که در جهت ارشاد مسلمین تلاش فراوانی کرد.

پس از مهاجرت، ناطق نوری تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در تهران به پایان رساند. سال دوم دبیرستان را نیمه کاره رها کرده و به تحصیل علوم دینی روی آورد. وی سال 1337، همراه پدر نزد آیت الله شیخ احمد مجتهدی رفته و مقدمات دروس حوزوی را آغاز نمود. همزمان با تحصیل علوم دینی با تشویق پدر و استادان به دست آیت الله سید احمد خوانساری معمم شده و لباس روحانیت به تن می کند. پس از دو سال تحصیل مقدمات حوزه، مهر سال 1339 به شهر قم رفت و از محضر اساتیدی چون آیت الله منتظری و آیت الله مشکینی، آیت الله سلطانی، آیت الله سبحانی و آیت الله شهید بهشتی و دیگر اساتید حوزه کسب فیض نمود.

آقای ناطق نوری همزمان با تحصیل در حوزه علمیه، فعالیت سیاسی و مبارزات علیه رژیم‌ پهلوی را از سال 1342 آغاز نمود. بعد از دستگیری و تبعید امام‌ خمینی، ایشان به همراه جمعی از روحانیون و طلاب سال 1344، در مدرسه فیضیه قم در اعتراض به دستگیری حضرت امام توسط مأموران رژیم پهلوی دست به تظاهرات زده‌ و شعارهایی علیه این اقدام رژیم سر دادند.

مزدوران رژیم شاه بارها جهت دستگیری به منزل ایشان حمله کردند. تا این که دستگیر و در زندان‌ قزل‌ قلعه‌ زندانی‌ شد. با اینحال ارتباط با امام در نجف قطع نشد و به مبارزات تا پیروزی انقلاب ادامه داد.

ناطق نوری پس از پیروزی انقلاب اسلامی در مسئولیت های مختلف خدمت کرده است:

1 ـ همراهی هیأت رسیدگی به امور اعتصاب کارکنان شرکت نفت جنوب؛ در اوج قیام سال 1357

2 ـ همکاری با آیت الله مهدوی کنی در تشکیل و اداره کمیته­های انقلاب اسلامی؛ از 22 بهمن 1357

3 ـ همکاری با آیت... شهید قدوسی در رسیدگی به امور زندانیان و بازداشت شدگان بعداز انقلاب؛ 1357

4 ـ ریاست دادگاه محاکمه اعضای گروهک تروریستی فرقان

5 ـ نماینده حضرت امام در جهاد سازندگی با حکم حضرت امام؛ 6 تیر(3 شعبان) 1358

6 ـ وزیر کشور از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۴ در دولت اول مهندس میرحسین موسوی

7 ـ عضو ستاد پیگیری فرمان 8 ماده­ای حضرت امام

8 ـ ساماندهی ژاندارمری و شهربانی

9 ـ نماینده مجلس اول از سال۱۳۵۹ تاسال۱۳۶۰

10 ـ نماینده مجلس سوم از سال ۱۳۶۸تا ۱۳۷۱

11ـ رئیس قوه مقننه (مجلس شورای اسلامی) از سال ۱۳۷۱تا ۱۳۷۹

12ـ رئیس شورای هماهنگی نیروهای انقلاب اسلامی از سال ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۴

13 ـ عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام ابتدای تشکیل تا کنون

14 ـ رئیس دفتر بازرسی ویژه رهبری از سال ۱۳۶۸ تا کنون

4 ـ حجت الاسلام والمسلمین سید مصطفی محقق داماد

سید مصطفی‌ محقق‌ داماد، فرزند آیت الله‌ سید محمد محقق داماد و نوه دختری آیت الله شیخ عبدالکریم حائری (مؤسس) می باشد. سال 1324 در شهر قم به دنیا آمد. علوم دینی را نزد استادان بزرگ حوزه علمیه قم فرا گرفت. عمده دوره علوم عقلی و حکمت اسلامی را نزد استاد شهید مرتضی مطهری، فقه و اصول تحلیلی را نزد آیات عظام؛ آملی لاریجانی و دایی خود آیت الله مرتضی حائری یزدی آموخت. علاوه بر آن در دانشگاه تهران به تحصیل حقوق و فلسفه‌ اسلامی پرداخت و به اخذ درجه فوق لیسانس‌ در هر دو رشته نائل شد. ایشان مطالعه و تحصیل در رشته حقوق را پی گرفت و از دانشگاه لوون بروکسل درجه‌ دکترا دریافت کرد.

آقای سید مصطفی ‌داماد پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی در سمت های گوناگون اجرائی، قضایی و فرهنگی انجام وظیفه کرده است. از جمله مدتها ریاست سازمان بازرسی کل کشور را زمان حضرت امام به عهده داشت. در همین راستا بود که عضو ستاد پیگیری فرمان 8 ماده ای حضرت امام نیز شد.

در کارنامه شغلی وی، ریاست گروه حقوق دانشگاه، ریاست گروه علوم و معارف اسلامی فرهنگستان علوم ایران، ریاست گروه حقوق سازمان مطالعه و تدوین کتاب های علوم انسانی دانشگاهها، عضو هیئت داوران خبرگان بدون مدرک، عضو شورای علمی مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی، سردبیر فصلنامه فرهنگستان علوم و... به چشم می خورد. وی عضو پیوسته فرهنگستان و استاد حقوق دانشگاه شهید بهشتی است.

ایشان در سابقه فعالیت های علمی خود دارای جوایز علمی نیز هستند:

1 ـ پژوهشگر نمونه سال 1377

2 ـ پژوهشگر نمونه سال 1387

3 ـ برنده رتبه اول فقه - اصول - حدیث و علوم قرآنی جشنواره بین المللی فارابی سال 1387 به دلیل تالیف 4 جلد  قواعد فقه یکی از 10 برگزیده برتر جشنواره پژوهشگران نمونه کشور سال 1387

از دیگر سوابق علمی و پژهشی آقای دکتر محقق داماد می توان به موارد ذیل اشاره کرد:

1 ـ عضو دائم و رئیس گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم

2 ـ عضو هیأت عالی علمی دائره المعارف بزرگ اسلامی

3 ـ عضو مؤسسه علمی آل البیت اردن

4 ـ عضو شورای عالی علمی  مدرسه شهید مطهری تهران

5 ـ عضو شورای عالی بنیاد حکمت صدرا

6 ـ عضو شورای پژوهشی مؤسسه حکمت و فلسفه ایران

7 ـ رئیس کمیسیون ارزیابی خبرگان بدون مدرک دانشگاهی

8 ـ مشاور فقه جعفری در موسسه طب اسلامی کویت

برخی از آثار مهم ایشان نیز عبارت از:

ـ دوره‌ اصول فقه در سه جلد به زبان فارسی

ـ قواعد در دو جلد به زبان فارسی

ـ حقوق خانواده در یک جلد به زبان فارسی

ـ تحلیل فقهی وصیت در یک جلد به زبان فارسی

ـ تحلیل فقهی اخذ به شفعه در یک جلد به زبان فارسی

ـ تحلیل فقهی احتکار در یک جلد به زبان فارسی

ـ مطالعات تطبیقی در فلسفه اسلامی، ترجمه از انگلیسی به فارسی در یک جلد

ـ حقوق بین‌المللی عمومی اسلامی، ترجمه از انگلیسی به فارسی در دو جلد

ـ سیر فلسفه در جهان اسلام، ترجمه‌ی از انگلیسی به فارسی در یک جلد

ـ بیش از 30 مقاله در رشته های فلسفه، دین و حقوق.

5 ـ مهندس میرحسین موسوی

مهندس میرحسین موسوی خامنه، فرزند میراسماعیل سال 1320 ش، در روستای خامنه از توابع تبریز متولد شد. تحصیلات ابتدائی و متوسطه را در خامنه و تبریز به پایان رساند. از سال 1341 به تهران آمد و جهت ادامه تحصیل در دانشکده معماری و شهرسازی وارد دانشگاه ملی (شهید بهشتی) شد. سال 1348 موفق به اخذ درجه فوق لیسانس معماری و شهرسازی شد.

در دوران دانشجویی با دوستان خود انجمن اسلامی دانشگاه ملی (شهید بهشتی) را تشکیل داد و پس از اتمام دانشگاه با همان دوستان، شرکت سمرقند را تأسیس کرد که به صورت جایگاهی جهت مبارزه با رژیم سابق درآمد. در سال 1352 وی و کلیه اعضای شرکت توسط ساواک دستگیر شدند، ولی به علت عدم وجود مدارک کافی، پس از مدتی آزاد شدند. آقای میرحسین موسوی در سال 1355 با چند تن از مبارزین «جنبش مسلمانان ایران» را پایه گذاری نمود.

او که مدرکش را در بهار سال 48 از دانشگاه ملی (شهید بهشتی) در رشته معماری و شهرسازی اخذ کرد، طرح مجموعه کانون توحید را در سال 1350 اجرایی کرد تا آثاری ماندگار در معماری سیاسی ایران بر جای گذارد؛ چرا که کانون توحید چه پیش از انقلاب و چه پس از آن، مرکز تجمع سیاسی بوده و هست.

از آثار معماری مهندس پس از انقلاب نیز می­توان به طراحی ساختمان مزار شهدای هفت تیر، طرح مرکز مطالعات، طرح دانشگاه شاهد، طرح تکیه شهدای اصفهان، طرح بنای یادبود شهید خرازی، طرح مجموعه فرهنگی تجاری بین الحرمین شیراز و... اشاره کرد. موسوی در دهه های بعد از فعالیت خود کاست تا جایی که ساخت مسجد سلمان فارسی نهاد ریاست جمهوری در سال 1376 تنها نماد فعالیت او در سالهای اخیر است. البته میرحسین در طول این سالها بیشتر به نقاشی روی آورد و چندین نمایشگاه نقاشی انفرادی و جمعی را برپا نمود.

فعالیتها و مسئولیت های اجرایی ایشان عبارت از:

1 ـ عضو شورای مرکز ی حزب جمهوری اسلامی 1360-1357

2 ـ رییس دفتر سیاسی حزب جمهوری اسلامی 1360-1358

3 ـ عضو شورای انقلاب اسلامی 1359-1358

4 ـ سردبیر روزنامه جمهوری اسلامی 1360-1358

5 ـ وزیر امور خارجه 1361-1360

6 ـ نخست وزیر 1368-1360

7 ـ رییس ستاد انقلاب فرهنگی 1360

8 ـ رییس شورای اقتصاد 1368 ـ 1360

9 ـ رییس بنیاد مستضعفان 1368 ـ 1360

10 ـ رییس ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح

11ـ عضو ستاد پیگیری فرمان 8 ماده ای حضرت امام

12 ـ عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام 1368

13 ـ عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی 1375

14 ـ مشاور سیاسی رییس جمهور 1376-1368

15 ـ مشاور عالی رییس جمهور 1384-1376

16 ـ رییس شورای هنر 1378

17 ـ رییس فرهنگستان هنر 1378

6 ـ مهندس غلامرضا آقازاده

مهندس غلامرضا آقازاده سال 1327 ش، در خوی چشم به جهان گشود. در سال ۱۳۴۹ لیسانس ریاضی و در سال ۱۳۵۴ لیسانس مهندسی کامپیوتر از دانشگاه تهران اخذ نمود. در دوران دانشجویی و جوانی از طریق مطالعه کتاب حکومت اسلامی با اندیشه حضرت امام آشنا شد و تا پیروزی انقلاب اسلامی به خاطر آن، به مبارزه با رژیم شاه پرداخت.

ایشان مدتی برای تحصیلات تکمیلی به آمریکا رفت، اما در سال ۱۳۵۷ همزمان با اوج گیری انقلاب اسلامی، به کشور بازگشت و مجدداً بر ضد شاه فعالیت کرد. آقازاده یکی از اعضای فعال حزب جمهوری اسلامی بود. وی در سال ۱۳۵۸ مدیر داخلی روزنامه جمهوری اسلامی گردید.

در سال ۱۳60 وقتی میرحسین موسوی وزیر خارجه گردید، آقازاده معاون وی در امور اقتصادی و سرمایه گذاری شد. سال بعد هنگامی که میرحسین موسوی به مقام نخست وزیری رسید، آقازاده وزیر مشاور در امور اجرایی نخست وزیر را بر عهده گرفت.

از سال ۱۳۶۴ تا ۱۳۷۶ وزیر نفت ایران و از سال ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۸ معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان انرژی اتمی شد. همچنین مدتی سرپرست ستاد بسیج اقتصادی نیز بود.

7 ـ آیت الله سید جعفر کریمی؛ قاضی اجرائی فرمان 8 ماده ای

آیت الله سید جعفر کریمی فرزند حاج سید رضا در اواسط سال 1310 ش، در خانواده مذهبی و اهل علم، در یکی از روستاهای توابع شهرستان بابل مازندران به دنیا آمد. تحصیلات حوزوی را در شهرستان بابل شروع و ادبیات عرب و مقدمات را همان جا به اتمام رسانده و در شهریور سال 1326 عازم قم شد تا در حوزه علمیه قم و در محضر استادان و عالمان آن دیار، پله های پیشرفت علمی و عملی را به پیماید. دروس دوره سطح را تا سال 1332 در محضر استادان برجسته قم به پایان برد و سپس به درس خارج علمای بزرگ حوزه علمیه قم مشرف شد. در دی ماه سال 1333 به دلیل همکاری با فدائیان اسلام در معرض تهدید رژیم شاه قرار گرفت و به سفارش پدر به نجف اشرف، مشرف شد تا هم از دستگیری در امان باشد و هم از محضر استادان آن حوزه استفاده نماید. حضور او در نجف تا سال 1357 ادامه پیدا کرد و در دوران حضور حضرت امام در نجف نیز از شاگردان به نام ایشان بود.

سال 1356 ش، در نجف بود که حضرت امام وصیتنامه ای تنظیم کرد و آقای سید جعفر کریمی را به همراه آقایان: شیخ حبیب الله اراکی، سید عباس خاتم یزدی و رضوانی خمینی را وصی خود قرار داد و وصیتنامه را تحویل آقای سید جعفر کریمی داد و نوشت: پس از فوت این جانب آن را باز کنید و مطالعه کنید.

ایشان از سال 1347 تا پایان مدت حضور امام در نجف، نوشتن پاسخ استفتائات تحت نظارت امام را در بیت ایشان به عهده داشت و این مسؤولیت در ایران نیز از سال 1358 تا رحلت حضرت امام‌ به عهده ایشان بود.

آیت الله کریمی، پس از پیروزی انقلاب نیز، در مسؤولیت های گوناگونی به انجام وظیفه پرداخت. او در مرداد سال 1358 با فرمان امام، داوطلب نمایندگی مجلس خبرگان قانون اساسی شد که با رأی مردم مازندران به آن مجلس راه یافت و در پاره ای از موضوعات نیز رابط مجلس و امام بود.

در سال 1360 آیت الله کریمی به نمایندگی از سوی امام به همراه آیت الله احمدی میانجی در شورای عالی اقتصاد، بر لوایح قانونی و تنظیم برنامه متناسب با نظام در زمان دولت آقای میرحسین موسوی حضور داشت و از همان سال با عضویت دادگاه عالی انقلاب، به بازنگری پرونده های محاکم می پرداخت. برخی دیگر از مسؤولیت های آیت الله کریمی عبارتند از:

1 ـ ریاست دادگاه عالی انتظامی قضات (فرمان 8 ماده ای)‌ با حکم حضرت امام در دی 1361

2 ـ نمایندگی مجلس خبرگان رهبری در دوره اول و سوم از طرف مردم استان مازندران

3 ـ مسؤولیت بررسی پرونده های زندانیان محاکم عمومی با حکم حضرت امام در سال 1362

آیت الله کریم هم اکنون در قم به تدریس درس خارج فقه اشتغال دارد و در دفتر مقام معظم رهبری نیز پاسخگوی استفتائات و خدمت رسانی به مردم انقلابی می باشد.